Snapjudge

Archive for நவம்பர், 2018|Monthly archive page

#96 Movie – 10 Impressions on Love, Lust & Nostalgia

In Lists on நவம்பர் 23, 2018 at 4:25 பிப

என் பார்வைக்கு செல்லும் முன் ஒரு புத்தக அறிமுகம்: Untrue: Why Nearly Everything We Believe About Women, Lust, and Infidelity Is Wrong and How the New Science Can Set Us Free by Wednesday Martin

In the era of #MeToo, Janelle Monáe videos, “Cat Person,” and Cardi B, it’s clear that #TimesUp on OldThink about female sexuality.

Wednesday Martin’s newest work of non-fiction, UNTRUE: Why Nearly Everything We Believe About Women, Lust, and Adultery is Wrong and How the New Science Can Set Us Free cuts through the junk science and regressive cultural narratives that have shaped our beliefs about female infidelity for centuries, revealing a truth both liberating and disconcerting: women are no more “naturally monogamous” than men; nor are their libidos shrinking violets.

takes readers on an immersive, fascinating journey—from the bonobo enclosure at the San Diego Zoo to an exclusive all-female sex party in Manhattan where most of the revelers identify as heterosexual. UNTRUE asserts that monogamy is a tighter fit for the fairer sex; that females of many species evolved to be “promiscuous”; and that female sexual autonomy may be the most meaningful metric of gender equality.

Alicia Walker—an assistant professor of sociology at Missouri State University—does research that forces us to rethink not only female sexuality but our most cherished and basic beliefs about what women do and are, what they want and how they behave, and the role that context plays. In her extensive review of the sociological and psychological studies on female infidelity, and her own study of forty-six female users of the Ashley Madison website before its infamous hack and shutdown in 2015 (“Life is short. Have an affair,” the company’s tagline suggested), Walker explodes several of our most dearly held notions about fe- male infidelity: that women cheat only when they are unhappy in their marriages; that unlike men, they seek emotional connection, not sexual gratification, from affairs; and that like Diane Lane’s character in Unfaithful, who literally falls and skins her knee, thus attracting the attention of the man with whom she has tryst after hot tryst, women “just” stumble into affairs. For Walker’s cohort, this was no case of having one too many at the holiday party and then somehow sleeping with a coworker. “These women weren’t just falling into it or seeking out companionship,” Walker told me flatly


 

மற்றவர்களின் விமர்சனத்திற்கு செல்வதற்கு முன் என் எண்ணம்:

#96 movie is such a disappointment that it is neither doing what “Sangeetha Swarangal” of Azhagan did in one song nor standing up to “Panneer Pushpangal”.

Azhgan song sequence portrayed the sweet nothings people exchange when they find time to chat during their busy life in a succinct and etching manner.

Panneer Pushpangal is the movie by Bharathi-Vasu. It was original, fresh and had captured the teen romance, 40 years ago.

Let me throw in another movie in the mix: Annayum Rasoolum – it is a slow one like #96
It is a heroine based like #96
It also believes in everlasting romance, but makes sure to have internal logic, youthful ignorance and honest in the narrative

It was a pure fantasy. I love fantasies; but not cliches. Wrote a story long long ago to day dream like this: ஆனையடியினில் அரும்பாவைகள் (சிறுகதை)

What a marketing for a crap!

 


அ). இவ்வளவு எளிமையாக படத்தை சுருக்க அண்ணன் ஷோபா சக்தியால் மட்டுமே முடியும்!

விஜய் சேதுபதி அளவுக்கு, மனநலம் குன்றிய பாத்திரத்தைத் தமிழ்ச் சினிமாவில் யாருமே திறம்பட நடித்ததில்லை. ‘நடுவில கொஞ்சம் பக்கத்தைக் காணோம்’ படத்தில் விபத்தால் சற்றே மனநிலை பாதிக்கப்பட்ட இளைஞன், ‘சூது கவ்வும்’ படத்தில் பாதியளவு மனநிலை பாதிக்கப்பட்ட மனிதன் என நடித்தவர், முற்றாகவே மனவளர்ச்சியில்லாத மனிதனின் பாத்திரத்தில் “96“ திரைப்படத்தில் மிகச் சிறப்பாக நடித்துள்ளார். Good Job!


ஆ) இவ்வளவு எளிமையாக மனதில் பட்டதை போட்டுடைக்க ஜெயஸ்ரீயால் மட்டுமே முடியும்!

அங்கிள்ஸ் அண்ட் அங்கிள்ஸ்

ஓக்கே. #96 கொஞ்சம் கொஞ்சமே கொஞ்சம் (மட்டும்) ஃபீல் குட் மூவிதான். கடுப்பான காட்சிகள் தான் அதிகம்.

ஆனால் #நீஎபொவ படத்திற்கு அங்கொருவரும் இங்கொருவருமாக நெகிழ்ந்த அங்கிள்களை ஒழியட்டும் என்று அப்போது மன்னிக்க முடிந்தது.

இது அப்படியில்லை.

தனக்கென வேலை வெட்டி எதுவுமில்லாமல் ஊர் விட்டு ஊர் வந்து பின்னாலேயே போய் அவளுடைய வாழ்க்கையின் எல்லா நிகழ்வுகளையும் ஒளிந்திருந்து பார்த்துக்கொண்டேயிருப்பான், கவனித்துக்கொண்டேயிருப்பான்(ஒரு பெரிய லிஸ்ட் வருமே…) திருமணம் உள்பட. அப்படி ஒரு காதலாம்.

ஆனால் ஒரே ஒருமுறை கூட மீண்டும் அவளைப் பார்த்துப் பேசியிருக்கமாட்டானென்பது…

இருவரும் பின்னர் ஒருவரையொருவர் இருக்குமிடமே அறியமுடியவில்லை என்றால் கூட ஒரு நியாயம் இருக்கிறது.

1. ராம் மாதிரி ஒரு கேரக்டர் நாம் சல்லடைபோட்டுத் தேடினாலும் கிடைக்காத பீஸ் அல்லது லூஸ். அதற்கு சம்பந்தமேயில்லாத நீங்களெல்லாம் ஏன் இவ்ளோ ஃபீலிங்ஸ் விட்டீங்க? 😣

2. அந்த நாளின்(சரி இரவின்) அடுத்தடுத்த நிகழ்வுகளை முன்னெடுத்தது முழுக்க முழுக்க ஜானு. ஒருவேளை ஜானு ராம் மாதிரி கேரக்டரா இருந்து, ராம்- அதாவது ஒரு ஆண் அந்த இரவை முன்னெடுத்திருந்தாலும் படத்தை இப்படித்தான் அணுகியிருப்பீர்களா? #என்கிறான்என்நண்பன் 🤔


இ) உஷாவின் ரசனையும் அதை எழுத்தில் கொணர்ந்த வடிவமும் கவர்ந்தது:

96
விசே, கொஞ்சம் உடம்பை கவனிங்க. ப வரிசை சிவாஜி மாதிரி ஆகிட்டு இருக்கீங்க. காட்டன், கிராமத்தான் போன்ற பில்டப் வசனங்களை நம்பாதீங்க.
வரவேற்பரையில் புத்தர் இடத்தை நம்மாழ்வார் பிடிச்சிக்கிட்டார்.
மற்றப்படி, படத்தைப் பற்றி சொல்ல ஒண்ணுமில்லே. படத்தில் 50% பள்ளி சீருடையில், பத்தாவது அதாவது பதினைந்து வயதுக்குள் வரும் கன்னுக்குட்டி காதலை பார்க்கும்பொழுது, இது எத்தனை இளம் உள்ளங்களை கெடுக்குமோ என்ற கவலையில் மனம் படத்தை ரசிக்க முடியவில்ல.
ஒரு சீனில் நாயகியாய் வரும் மாணவி, படிக்காமல் சுமார் மார்க் வாங்கியதை சொல்கிறாள். நாயக பையன் படிப்பு, வேலை வெட்டி இல்லாமல், நாயகி பின்னால் சுற்றுவதே கடமையாய் செய்ததை சொல்கிறான்.
 


 

உ) இவரின் கிளைமாக்ஸ் கருத்தோடு முற்றிலும் ஒத்துப் போகிறேன்:

#96

நோ நோ. பயம் வேண்டாம். விமர்சனமோ ஃபீலிங்கோ அல்ல. வினா மட்டும்.

இன்றுதான் படம் பார்க்க முடிந்தது. கசிந்ததும் உண்மை. சொல்ல / கேட்க வந்தது வேறு.

‘யமுனை ஆற்றிலே…’ சாஸ்த்ரிய இசையை அடிப்படையாகக் கொண்ட பாடல். படத்தின் ஆதாரமாக இப்பாடல் அமைகிறது. தவிர படத்தின் பல முக்கியமான கட்டங்களில் வரும் பிஜிஎம் அனைத்தும் கர்நாடக சங்கீத ராகங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டவை.

சொல்லப் போனால் ரசிகர்களின் உணர்வுகளுடன் விளையாடுபவை காட்சிகள் மட்டுமல்ல; பின்னணியும்தான்.

ஆக, இதே ’96’ படத்துக்கு தமிழிசையை மட்டும் பின்னணிக்கு பயன்படுத்தி இருந்தால் இந்தளவுக்கு ரசிகர்கள் உணர்ச்சிவசப்பட்டிருப்பார்களா?

அது ஏன் சாஸ்த்ரிய சங்கீதத்தை முழுமையாக பயன்படுத்தும் படைப்புகள் அனைத்தும் ரசிகர்களின் மூளையை மழுங்கச் செய்து மனம் / உள்ளம் / கனவு என அனைத்தையும் ஆக்கிரமித்து கற்பனையில் மிதக்கச் செய்கிறது? புற உலகிலிருந்து விலகி அக உலகுக்குள் வாழ்வதும் ஒருவகை மாஸ்டர்பேஷன்தானே?

‘சங்கராபரணம்’ தொடங்கி எண்ணற்ற திரைப்படங்களையும்; ‘மோக முள்’ நாவல் உட்பட பலவற்றையும் இதற்கு உதாரணமாகச் சொல்லலாமே?

ஆற்றுப்படுத்தும் வல்லமை இசைக்கு உண்டு. இசையிலும் அரசியல் உண்டு. அரசியலிலும் ஆற்றுப்படுத்தல் திசைத்திருப்பலாக உண்டு.

அதனால்தான் ஜானு என்கிற ஜானகி தேவியின் சமூகப் பின்னணியில் பார்வையாளனின் கவனம் குவியாமல் பார்த்துக் கொள்ளப்பட்டிருக்கிறது.

பள்ளி காலத்தில் ஜானுவை தேடி அவள் வீடிருக்கும் பகுதிக்கு செல்வதும் அவள் வீடு பற்றிய குறிப்புகளும் அக்ரகாரத்தை சுட்டுகிறது.

22 வருடங்கள் கழித்து ராமிடம் தன் காதலை சொல்லும் ஜானு போகிறபோக்குல் ‘எங்கக்கா காதலிச்சு ஓடிப்போன நேரம் அது… 2வது மாசமே எனக்கு அலயன்ஸ் ஃபிக்ஸ் பண்ணினாங்க. அக்கா மேல எல்லாரும் வெறுப்புல இருந்த நேரம். அப்ப எப்படி என் காதலைப் பத்தி சொல்றது..?’ என்கிறாள்.

இந்தக் கட்டமும் வெகு கவனமாக ரசிகர்களின் மனதைத் தைக்காதபடி கடக்கிறது; கடக்கும்படி எடுக்கப்பட்டிருக்கிறது.

பிஜிஎம் இதற்கு துணை நிற்கிறது அல்லவா?

இந்த வினாக்களுக்கான விடை சாஸ்த்ரிய சங்கீதம் எந்தக் காலகட்டத்தில் தமிழிசையை வீழ்த்தி முதலிடம் பிடித்தது… அதன் பிறகான தமிழ்ச் சமூகத்தில் சாதிகள் எப்படி மேலாதிக்கம் பெற்றன என்பதில் அடங்கியிருக்கிறது.

புரியும் படியாகவும் எளிமையாகவும் ’96’க்கு நேர் எதிராக இருக்கும் இன்னொரு படத்தை இதற்கு எடுத்துக்காட்டாக சொல்லலாம்.

‘பரியேறும் பெருமாள்’


ஊ) சுடுவதுதான் சுடுகிறார்கள்! ஹாலிவுட் படங்களை அப்படியே திருடினாலாவது உருப்படியாக இருந்திருக்கும்!

 Nov 10

BlueJay – simple, realistic Hollywood version of 96. 80 mins just two main characters. Even if you dont like 96 you will like this


எ) Suresh Babu படம் பாக்கப்போறதில்லைன்றதை இவ்ளோ திருகலாச் சொல்ல முடியுமா!

நாஸ்டால்ஜியா என்றால் உடனே நினைவிற்கு வருவது அந்திரேய் தர்க்கோயெவ்ஸ்கியின் படம்தான். இதில் பதின்மக் காதலை எங்கே கொண்டு போய் பொருத்துவது?! மூளை, மனதை நிறைத்துக் கொண்டால் அங்கு காண ஒன்றுமே இல்லை. ஒன்று என் பால்ய நண்பர்களோடு நான்கைந்து பீர் அடித்துவிட்டு இரண்டை இடுப்பில் சொருகிக் கொண்டு, திருவண்ணாமலை விபிசி தியேட்டரில் இந்த படத்தைப் பார்க்க வேண்டும். அல்லது சும்மா இந்த படம் பேச்புக்கில் ஏற்படுத்தும் தாக்கத்தைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்க வேண்டும். பாடல்களை கேட்டு உருகியபோதே இரண்டாவதைத் தேர்ந்தெடுத்துவிட்டேன். வழக்கம்போல உங்களைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.